Historia Grąziowej nad Wiarem. Jeżeli chcesz pomóc ocalić od zapomnienia... przyślij wspomnienia, stare fotografie, dokumenty, fragmenty publikacji, relację z wizyty... (Jeżeli nie chcesz żeby były publikowane, mogą być tylko do wglądu) Kontakt e-mail graziowawiar@wp.pl
niedziela, 18 lutego 2018
Forum 2
czwartek, 01 lipca 2010 21:25
Drodzy Czytelnicy
Niektórzy z Was zapewne podczas wakacji odwiedzą Grąziową. Przygotowując się do wyjazdu, rozmawiając z Rodziną, przeglądając domowe archiwum można zebrać materiał, który wypadałoby nam przysłać...
Czekamy na Wasze relacje, zdjęcia z Grąziowej, Nowosielec Kozickich, Kalwarii Pacławskiej , skansenu w Sanoku.
Uważajcie na żmije, rysie, żbiki, wilki i niedźwiedzia z Grąziowej ( już nie śpi).
środa, 14 lipca 2010 21:57
Serdeczne podziękowania dla tawnyroberts za przysłane zdjęcia Grąziowej.
Tawnyroberts prowadzi Forum Nad Sanem i Wiarem. Jeżeli chcesz się więcej dowiedzieć o tym regionie, historii, kulturze, ludziach - to odwiedź tę stronę. Warto.
Jest takie miejsce Grąziowa.
"Grąziowa to obok Kopyśna moja ulubiona miejscowość na Pogórzu Przemyskim. To miejsce, do którego bardzo chętnie i często powracam. Może za sprawą przepływającego tamtędy Wiaru, może ukrytego na leśnym wzgórzu cmentarza, a może to magia przeniesionej do sanockiego skansenu cerkwi tak na mnie działa. Lubię, zwłaszcza wczesną wiosną, powłóczyć się trochę po Grąziowej, odnajdywać ślady dawnych domostw i wyobrażać sobie, jak ta niegdyś bardzo ludna wieś wyglądała zanim wypędzono stąd jej mieszkańców. Najpierw Ukraińców w ramach deportacji do sowieckiego "raju" i akcji "Wisła", a potem i Polaków w związku z powstaniem tutaj "księstwa arłamowskiego". Bo pisząc o Grąziowej nie sposób pominąć tragedii wysiedleń i na forum tego tematu również nie zabraknie. Zresztą spacerując po wiosce, oglądając resztki zdziczałych sadów i nieliczne zdewastowane nagrobki na cmentarzu, pytanie o przeszłość samo ciśnie się na usta. Podobnie jak smutek i melancholia, nieodłączni towarzysze tych wycieczek. A jednostajny szum Wiaru, szmer lasu i wycie wilków tylko te uczucia potęgują..."
tawnyroberts
Nad Sanem i Wiarem
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz